Alfabet diamentów
- ADTEC - organizacja zrzeszająca afrykańskich producentów diamentów surowych;
- AGS - Amerykańskie Towarzystwo Gemmologiczne. Wysoko ceniona organizacja, znana przede wszystkim w USA oraz Kanadzie. Ich certyfikaty są rzadko spotykane w Europie;
- Barwa - cecha związana z występującym zabarwieniem lub jej względnym brakiem (bezbarwność). Barwy diamentów w obrębie skali klas od D do Z (wg GIA), są określane metodą wzrokowego porównania z barwą serii kamieni wzorcowych (kamieni porównawczych). Inne barwy, jak niebieska, różowa, czerwona , zielona, określane są jako fantazyjne;
- Barwa poprawiana - naturalna barwa diamentu zmieniona w sztuczny sposób. Kamienie, zawdzięczające swą barwę sztucznie wywołanemu promieniowaniu lub jakiejkolwiek innej metodzie obróbki, zaleca się opisywać jedynie odcieniem barwy, np. żółta poprawiana. Nie należy używać określenia „fantazyjna”. Poprawiane kamienie w skali „bezbarwnej” należy oznaczać taką metodą, jaką ich barwa została poprawiona;
- Brylant - okrągła forma szlifu diamentu. Zawiera w koronie co najmniej 32 fasety + taflę, a w podstawie co najmniej 24 fasety, nie licząc koletu. Brylant jest określeniem zarezerwowanym tylko dla diamentu oszlifowanego w powyższy sposób, inne minerały, jak np. szafiry należy, określać jako „szafir w szlifie brylantowym”;
- Brylancja - to zjawisko świetlne, które obserwować można jako pojawiające się, iskrzące refleksy świetlne. Dolna część brylantu działa jak lusterko. Światło padające na taflę kamienia załamują się na jego powierzchni i wnika w głąb. Padając na podstawę ulega odbiciu i wraca z powrotem do czoła kamienia, gdzie ulega kolejnemu załamaniu. Podczas obracania oszlifowanego brylantu efekty świetlne ulegają ciągłym zmianom, co objawia się wielobarwnymi, migoczącymi refleksami, których intensywność jest tym większa, im szlif kamienia jest bardziej dokładny i zgodny ze wzorcem. Efekt brylancji lepiej widoczny jest w ciemnych, niedoświetlonych miejscach o kilku źródłach światła;
- Czystość - względny stopień, przy którym diament jest wolny od znamion wewnętrznych (inkluzji) oraz znamion zewnętrznych (skaz). Do oceny używa się lupy o dziesięciokrotnym powiększeniu. O tym, do jakiej klasy czystości określony diament zostanie przypisany decyduje nie tylko obecność wyżej wymienionych znamion, ale również ich rozmieszczenie, wielkość, ilość, łatwość dostrzegania i wpływ na brylancję;
- Czystość poprawiana - istnieją metody poprawy czystości kamieni szlachetnych, w tym także diamentów. Drylowanie laserowe, wypełnienie ubytków np. polimerem lub żywicą dyskwalifikują diament pod kątem jego wartości. Wszystkie diamenty nawiercane laserem powinny być określane jako diamenty „o stopniu czystości uzyskanym przez nawiercanie laserem”. Żadne inne diamenty poprawione, łącznie z powlekanymi i sztucznie wypełnionymi, nie mogą być oceniane;
- Diament - naturalny minerał składający się w zasadzie z węgla, wykrystalizowanego w układzie regularnym (sześciennym). Jego twardość w skali Mohsa ma wartość 10. Jest najtwardszą znaną substancją występującą w przyrodzie, charakteryzuje się bardzo małym współczynnikiem tarcia, ma najmniejszy współczynnik rozszerzalności termicznej, jest chemicznie obojętny i odporny na ścieranie, jest izolatorem elektrycznym i jednocześnie bardzo dobrym przewodnikiem ciepła;
- Faseta - oszlifowana powierzchnia kamienia szlachetnego. Liczba i kształt fasetek określa rodzaj szlifu, który dobiera się tak, by wydobyć z kamienia jego najkorzystniejsze cechy. Chcąc to osiągnąć, trzeba z matematyczną dokładnością ustalić rozmiar, liczbę i kąty nachylenia fasetek;
- Fluorescencja - stopień luminescencji diamentu obserwowanego w długofalowym promieniowaniu nadfioletowym źródła światła o długości 356 nm. Kamień w świetle UV „świeci”. Kolor fluorescencji jest różny, najczęściej obserwujemy „świecenie” na niebiesko, zielono lub różowo;
- GIA - Amerykański Instytut Gemmologiczny, którego certyfikaty są honorowane na całym świecie. Organizacja wnosząca ogromny wkład w rozwój badań i szerzenie wiedzy o diamentach na całym świecie;
- HRD - najbardziej znany europejski instytut i laboratorium gemmologiczne, mający swoją siedzibę i korzenie przy Wysokiej Radzie Diamentów w Antwerpii. Certyfikaty te (obok dokumentów IGI) są najbardziej rozpowszechnionymi w Europie;
- IGI - międzynarodowy Instytut Gemmologiczny jest znany na całym świecie, równie dobrze rozpoznawalny przez klientów w Europie, w Azji oraz w USA. Ceniony za wysoką jakość i rzetelność sporządzanych ekspertyz;
- Inkluzje – wrostki, w praktyce gemmologicznej za inkluzje uważa się każde obce ciało stale, ciekłe lub gazowe zawarte w masie kryształu, niezależnie od jego pochodzenia. Inkluzją może tez być szczelina łupliwości, pęknięcie lub inny naturalny defekt wewnętrzny, zakłócający bieg wiązki światła w kamieniu. Obecność inkluzji, w zależności od kamienia, może być uznawana za zjawisko ujemne (diament) lub dodatnie (kamienie barwne lub bursztyn);
- Karat - jednostka używana do wyrażania masy kamieni szlachetnych. Jen karat (1 ct) równy jest 200 mg (1/5 g). Dopuszcza się ustne wyrażanie jednej setnej części karata jako punkt. Masę diamentu należy podawać w karatach, z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku;
- Kolet - punkt przecięcia faset głównych podstawy/pawilonu, którym określa się bardzo małą płaszczyznę umieszczoną na wierzchołku dolnej części kamienia, równolegle do płaszczyzny tafli. Jego zadaniem jest ochrona pawilonu przed uszkodzeniem. Ponieważ światło wpadające do wnętrza kamienia może wychodzić bezpośrednio przez kolet, powinien on być jak najmniejszy. Przy większych wymiarach, kolet obserwowany przez taflę sprawia wrażenie czarnego otworu;
- Korona - górna część oszlifowanego kamienia (powyżej rondysty). W szlifie brylantowym zawiera w sobie co najmniej 32 fasety oraz taflę;
- Kształt szlifu - kombinacja zarysu diamentu z rozmieszczeniem faset. Najbardziej pożądanym rodzajem szlifu na rynku jest szlif brylantowy. Bardzo popularne są także markiza, princess, owal, gruszka (łza). Istniejące odmiany różnych innych kształtów powinny być szczegółowo opisane. Termin brylant bez żadnego dodatkowego określenia powinien być stosowany wyłącznie do diamentów okrągłych o szlifie brylantowym. Termin „kształt fantazyjny” jest ogólnie używany do opisu wszystkich innych kształtów poza okrągłym;
- Pawilon – inaczej podstawa, to dolna część (poniżej rondysty) oszlifowanego kamienia. W brylancie liczy co najmniej 24 fasety;
- Proces Kimberley - to proces certyfikacji wprowadzony poprzez rezolucję 55/56 Organizacji Narodów Zjednoczonych, która została uchwalona w celu potwierdzenia pochodzenia nieoszlifowanych, surowych diamentów ze źródeł, które są wolne od konfliktów militarnych (podsycanych przez ich wydobycie). Celem rezolucji było przerwanie związku pomiędzy nielegalnymi transakcjami surowcem diamentowym, a konfliktami zbrojnymi. Celem ustanowienia bardziej przejrzystego systemu obrotu ma być zapobieganie sytuacji, w której środki finansowe pochodzące z handlu diamentami byłyby przeznaczone na zakup broni, paliwa lub innych materiałów, przyczyniając się do wspierania ruchów rebelianckich. Inicjatywę państw afrykańskich — producentów diamentów— które rozpoczęły proces konsultacji w powyższej sprawie wśród rządów, przedstawicieli przemysłu społeczeństwa, nazywa się w uproszczeniu Procesem Kimberley;
- RAPAPORT - system monitorujący wszystkie aspekty i składowe w handlu diamentami, od momentu ich wydobycia, poprzez szlifiernie, giełdy, a na ich sprzedaży jubilerskiej kończąc. W oparciu o dane zebrane przez system jest publikowany cennik hurtowy diamentów szlifowanych, będący biblią branży diamentowej;
- Rondysta - linia rozgraniczająca część górną (koronę) od części dolnej (pawilonu) kamienia. Ponieważ w przekroju rondysty kamień o szlifie brylantowym jest najszerszy, przyjęto, że średnica rondysty stanowić będzie punkt odniesienia przy szacowaniu proporcji. W tym celu średnicę rondysty przyjmuje się za 100% i do niej odnosi inne wielkości: wysokość całkowitą, wysokość części górnej (korony), wysokość części dolnej (pawilonu) oraz grubość rondysty i wielkość koletu. Ocenę grubości rondysty przeprowadza się na całym obwodzie rondysty, w miejscach pomiędzy fasetami rondysty korony i pawilonu. Dodatkowo określa także sposób oszlifowania;
- Szlif - dzięki właściwemu oszlifowaniu diamentu promienie świetlne mogą ulec całkowitemu wewnętrznemu odbiciu i rozczepieniu. Szlif ocenia się na podstawie niżej wymienionych cech:
- wykończenie, na które składają się: cechy symetrii, pasma polerowania‚ cechy zewnętrzne opisujące szlif,
- proporcje: oceniając proporcje kamienia należy brać pod uwagę wielkość tafli, wysokość korony, grubość rondysty, wysokość podstawy oraz wielkość koletu. Przy ocenie wykończenia i proporcji szlifu przyjmuje się oceny: 1. Doskonała (excellent) 2. Bardzo dobra (very good) 3. Dobra (good) 4. Zadowalająca (fair) 5. Słaba (poor); - Tafla - największa, górna faseta (płaszczyzna) kamienia oszlifowanego szlifem fasetowym. Tafla kamienia ma największy wpływ na blask oszlifowanego diamentu. Jej zadaniem jest kierowanie do wnętrza kamienia jak największej ilości światła skupionego i równocześnie wyprowadzenia na zewnątrz jak największej ilości światła odbitego od faset części dolnej kamienia;